محققان طی سه سال کار بی‌وقفه دو گزارش منتشر کرده‌اند که روی پیوند تولید الکتریسیته در جهان و آب متمرکز شده است.
این گزارش ها حاکی از آن است که چنانچه روال کنونی ادامه یابد تا سال ۲۰۴۰ آب کافی برای رفع تشنگی مردم جهان و تولید الکتریسیته در اختیار نخواهد بود. این موضوع به معنای برخورد نیازهای ضروری میان تامین آب آشامیدنی و تقاضای انرژی است. در این پژوهش ها محققانی از دانشگاه آرهوس دانمارک، دانشکده حقوق ورمونت و شرکت CNA آمریکا شرکت داشته اند.
دو حباب شیشه ای را در نظر بگیرید که به همدیگر متصلند. اگر یک مول از گاز ایده آل (بدون نیروهای بین مولکولی) به درون این حبابها تزریق شود، از لحاظ کلاسیک تنها یک حالت با حداکثر آنتروپی را می توان تصور کرد. یعنی پخش یکسان تمام مولکولها در هر دو حباب با فشار و دمای یکسان در تمام نقاط.
اکنون با دیدگاه ترمودینامیک آماری فرض کنید مثلا یک مولکول از گاز ایده آل را به درون این حبابها تزریق می کنیم. احتمال اینکه این مولکول در حباب چپ یا راست قرار بگیرد چقدر است؟ پاسخ ساده است: یک دوم. اگر تعداد مولکولها را به دو برسانیم، چه احتمالی دارد هر دو مولکول در حباب راست جا بگیرند؟ یک چهارم، یعنی یک دوم به توان ۲٫ به همین ترتیب برای یک مول از این مولکولها چه احتمالی وجود دارد، تمام آنها در حباب راست قرار بگیرند؟ یک دوم به توان عدد آووگادرو! این احتمال بسیار بسیار کوچک و نزدیک به صفر است. شبیه احتمال تایپ دیوان حافظ توسط یک میمون!
مدت زیادی است که منجمان در پی یافتن منشا حضور یک پرتو ایکس مشاهده‌شده هستند. برخی بر این باور بوده‌اند که بادهای خورشیدی مسبب ایجاد این اشعه‌ی مشاهده‌شده است و برخی بر این باور که حباب بزرگی از گازهای بسیار داغ این اشعه را تولید می‌کند. تحقیقات جدید نشان می‌دهند که هر دوی این پدیده‌ها برای توجیه شار اشعه‌ی ایکس تابش‌شده لازمند.
مخروط متمرکز هلیوم که بر اساس مدل چگالی میان-ستاره‌ای هلیوم کشیده شده است. مدارهای کپلری هلیوم، مدار زمین، و هندسه‌ی دو کاوشگر DXL و ROSAT نشان داده شده‌اند.
ستاره شناسان با استفاده از داده های تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه جمینی، سیاهچاله ای یافته اند که ۲۱ میلیون برابر جرم خورشید دارد و در یک کهکشان کوتوله فوق فشرده قرار دارد.
تصویری هنری از سیاهچاله پر جرم کهکشان کوتوله M60-UCD1
به احتمال بسیار زیاد بیشتر ما اخبار و داستان هایی از نقش احتمالی موجودات فرازمینی در تمدن های باستانی و یا ساخت اهرام مصر شنیده ایم. روایت هایی که ادعا می کنند شواهدی یافته اند مبنی بر اینکه مدت ها پیش موجودات فرازمینی به زمین آمده اند و فناوری های پیشرفته را به انسان ها انتقال دادند.
علاقمندان به این سناریو اینطور استدلال می کنند که در غیر اینصورت چگونه می توان مهندسی خیره کننده اهرام مصر یا طرح های باستانی کنده شده در بیابان نازکای پرو (که شبیه به علائم فرودگاهی راهنمای فرود برای سفینه های فضایی است) را توضیح داد؟ یکی از مشهورترین منابع ترویج این سنخ از شبه علم، دستنوشته های اریک فون دنیکن در کتابهای ارابه خدایان و خدایانی از فضاست.
تصور بر این بود که سیاهچاله ها با رمبش ستاره های عظیم و در حال مرگ شکل می گیرند، گرانش این اجرام کیهانی به حدی قوی است که حتی نور هم نمی تواند از چنگال آنها فرار کند، اما دانشمندی بتازگی با استفاده از فرمول های ریاضیاتی ثابت کرده که سیاهچاله وجود ندارد.
دانشمندی از دانشگاه کارولینای شمالی با فرمول ریاضی اثبات کرد که سیاه چاله ها وجود ندارند، در واقع از نظر او غیر ممکن است که یک ستاره در نقطه تکینگی سقوط کند و تبدیل به سیاهچاله شود.
در جهان هستی واقعیت های زیادی وجود دارد که در مورد چیستی و ماهیت وجود آنها پاسخ روشن و قانع کننده ای داده نشده است. پاسخ های داده شده در بسیاری از موارد مبهم و بسیار پیچیده بوده و حتی برای فیزیکدانان برجسته هم قابل درک نیست. حال باید پرسید ،اگر فرضیه ای برای دانشمندان و حتی آیندگان هم قابل درک نباشد چقدر ارزش گفتن دارد؟
