یکی از مطالبی که هواداران نظریه فضانوردان باستانی در پاسخ به امکان سفرهای فضایی مطرح می کنند این است که سایر تمدن های جهان پیشرفته تر از ما هستند در نتیجه وسایل و ابزارهایی دارند که به وسیله آن می توانسته اند به زمین سفر کنند و در کار آفرینش انسان دخالت داشته باشند. در این مطلب قصد داریم به بررسی این موضوع بپردازیم که آیا امکان به وجود آمدن موجوداتی پیشرفته تر از ما قبل از ما در جهان وجود داشته است یا خیر؟
روش جدید برای تعیین بافت سنگ‌های آتشفشانی با استفاده از شاخصی به نام «تبلور توده زمینی»، به کشف آب در سیاره سرخ کمک می‌کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سنگ‌های آتشفشانی مایع در صورتیکه با آب برخورد کنند، بسرعت سرد می‌شوند، اما در صورت عدم وجود آب، زمان بیشتری طول می‌کشد تا سنگ‌ها سرد شده و بلورهایی درون توده زمینی ایجاد شوند.
محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن، نمونه سنگ‌های آتشفشانی از نیوزلند و کوه اتنا ایتالیا را مورد بررسی قرار داده و سپس این نتایج را با تجزیه و تحلیل سنگ‌ها توسط ابزار پراش‌سنج اشعه ایکس مریخ نورد کنجکاوی مقایسه کردند.
تجزیه و تحلیلی که بر روی نمونه خاک‌های مریخ صورت گرفت، در طیف فوران نوع ماگمایی است که در تعامل با آب قرار ندارند.
«کلی وال» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید کرد: تعیین بافت سنگ‌های آتشفشانی، شیوه جدیدی برای کشف منابع ناشناخته آب در مریخ محسوب می‌شود، چراکه آب شاخص کلیدی برای کشف حیات میکروبی در مریخ است.
سنگ‌هایی که در تعامل با آب قرار داشته و اصطلاحا phreatomagmatic نامیده می‌شوند، در کمترین حالت دارای هشت و در بیشترین حالت دارای 35 درصد تبلور توده زمینی (groundmass crystallinity) هستند؛ اما سنگ‌هایی که در تعامل با آب قرار ندارند، دارای تبلور تا 45 درصد هستند.
در شرایطی که شواهد آب در دو سایت نیوزلند و ایتالیا بدست نیامد، روش ابداعی جدید می‌تواند برای کشف آب در هر مکانی مورد استفاده قرار گیرد.
تلسکوپ فضایی طیف هسته ای ناسا -نوستار (NuSTAR) یکی از درخشان ترین تپ اختر هایی را که تاکنون کشف شده را تشخیص داد. این تپ اختر انرژی معادل ۱۰ میلیون خورشید دارد، این نیروگاه کوچک با اندازه ی کوچک و قدرت بسیار زیادش باعث شگفتی ستاره شناسان شده است.
در این تصویر منبع انرژی و اشعه ایکس M82 X-1 را مشاهده می کنید.
میدان مغناطیسی خورشید، اثرات ظاهری فراوانی دارد که به مجموعه آنها فعالیت خورشید گفته می‌شود. این فعالیت‌های خورشیدی ازجمله شراره‌ها و لکه‌های خورشیدی روی زمین هم اثر می‌گذارند. برای نمونه می‌توان به خرابی در موج‌های رادیویی و توان الکتریکی اشاره کرد.
ابررسانایی و میدان‌های مغناطیسی معمولاً رقیب هم به حساب می‌آیند٬ طوری‌که میدان‌های مغناطیسی بسیار قوی موجب ازبین رفتن حالت ابررسانایی می شوند. اما بتازگی فیزیک‌پیشگانی از موسسه‌ی پاول شرر (PSI) نشان داده‌اند که یک حالت نادر ابررسانایی٬ تنها در ماده‌ی CeCoIn5زمانی ایجاد می‌شود که میدان‌های مغناطیسی خارجی قوی وجود داشته باشند. این ماده قبلاً در میدان‌های ضعیف‌تر ابررسانا بوده با این وجود در میدان‌های قوی یک حالت ابررسانایی ثانویه‌ی اضافی نیز ایجاد می‌شود. این یعنی دو حالت ابررساناییِ متفاوت در یک زمان و در یک ماده وجود دارد.
ماده‌ی CeCoIn5 در دماهای بسیار پائین ابررساناست. همان‌طور که انتظار می‌رود ابررسانایی در حضور میدان‌های مغناطیسیِ بسیار قوی از بین می‌رود (در مورد این ماده در میدان‌های بالاتر از ۱۲ تسلا این پدیده رخ می‌دهد). اما اکنون پژوهش‌گرانی از موسسه‌ی پاول شرر نشان داده‌اند قبل از آن که ابررسانایی به خاطر میدان مغناطیس قوی از بین برود٬ حالت نامتعارفی در این ماده در میدان‌های مغناطیسی قوی ایجاد می‌شود. در این حالت نامتعارف٬ یک حالت جدید پادفرومغناطیسیِ اضافی علاوه بر ابررسانایی مشاهده می‌شود. در حالت عادی بخشی از گشتاورهای مغناطیسی این ماده در یک جهت و بخشی در جهت مخالف جهت‌گیری می‌کنند. نتایجی که از مباحثی تقارنی حاصل می‌شود به این نتیجه‌گیری می‌انجامد که بایستی حالت کوانتومی نادری به این سیستم مغناطیسی مرتبط باشد.
میدان مغناطیسی زمین در حال ضعیف‌شدن است و این موضوع اثرات مخربی بر آب و هوا و سلامت انسان‌ها خواهد داشت.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در اعماق زمین یک هسته مذاب در حال تولید میدان مغناطیسی است و این میدان از سیاره خاکی در مقابل بادهای مخرب خورشیدی محافظت می‌کند. چنین میدان محافظی، هزاران کیلومتر به درون فضا گسترش یافته و نیروی مغناطیسی آن بر هر مولفه‌ای از ارتباطات جهانی گرفته تا مهاجرت حیوانات و الگوهای آب‌و‌هوایی تاثیرگذار است.
با این حال، این میدان که تا این اندازه برای حیات زمین حائز اهمیت است، طی 200 سال اخیر 15 درصد تضعیف شده و به ادعای دانشمندان مرکز تحقیقات زمین‌شناسی بریتانیا، این موضوع نشان می‌دهد قطب‌های زمین در حال تغییر بوده و به دنبال آن، قطبیت میدان مغناطیسی آن در آستانه معکوس‌شدن است. اگرچه کارشناسان از زمان رخداد این امر آگاهی ندارند.
اثرهال یکی از پدیده‌های مهم فیزیکی است که در آن با اعمال میدان مغناطیسی عمود بر جهت جریان، نوع و چگالی حامل‌های بار را در ماده مشخص می‌کنند. به تازگی دانشمندان این پدیده را در رساناهای شبه یک بعدی مشاهده کرده‌اند که منجر به کشف خواص شگفتی شده است.
رساناهای آلیِ شبه یک بعدی، لایه‌ای از رشته‌های مولکولی بلندی هستند که جریان الکترون‌ها را در یک بعد محدود می‌کنند. این کاهش ابعاد باعث ایجاد رفتارهای منحصر به فردی می‌شود، از جمله مقاومت مغناطیسی وابسته به زاویه و اثر هال که در نوع خود عجیب و غیرقابل انتظار است. همان‌طور که در Physical Review Letters به چاپ رسیده، مقاومت مشخصه‌ی هال با چرخش جهت‌گیری میدان مغناطیسی نسبت به ساختار شبکه رسانا نوسان می‌کند.
شاید تصور کنید هنوز زمان آن نرسیده است که بتوان نظریه M را بطور جدی به حیطه کیهان شناسی وارد کرد. با این وجود فیزیکدانان تلاش کرده اند به منظور ایجاد تغییری جدید در شیوه معمول تورمی جهان، از « فیزیک پوسته ها» استفاده کنند.
سالیان سال تصور فیزیکدان ها آن بود که فضا سه بعدی است، اما از ابتدای قرن بیستم این تصور شروع به تغییر کرد. در ابتدا این نظریه مطرح شد که شاید فضا چهاربعدی باشد، ولی با گذشت زمان تعداد ابعاد فضا باز هم بیشتر شد تا اینکه امروزه بهترین نظریه های مطرح در فیزیک، فضا را ده بعدی می دانند. در این تصویر، جهان ما با سه بعد فضایی، تنها یک جهان از میان جهان های بی شمار شناور در پهنه کائنات است. طی سال های اخیر، ابعاد باز هم بیشتری وارد صحنه این نبرد شده اند. در سال ۱۹۸۴ انقلاب ابرریسمان ها به وقوع پیوست. نظریه ریسمان ها تمامی جهان را متشکل از ریسمان های انرژی مرتعش یک بعدی می داند که در ۹ بعد مکانی و یک بعد زمانی در حال ارتعاش هستند. سپس در سال ۱۹۹۵، «ادوارد ویتن» از موسسه مطالعات پیشرفته پرینستون امریکا و «پائول تاونسند» از دانشگاه کمبریج، بعد فضایی دیگری را نیز به نظریه ریسمان ها اضافه کرده و نظریه دیگری به نام نظریه M را ارائه کردند. این نظریه در واقع تعمیمی از نسخه های متفاوت نظریه ریسمان بود.
پروفسور استیون هاوکینگ هشدار داد: بوزون هیگز معروف به ذره خدا که در سال ۲۰۱۳ جایزه نوبل فیزیک به آن اختصاص یافت این پتانسیل را دارد که جهان را نابود سازد.
استاد سابق دانشگاه کمبریج انگلیس گفت: «بوزون هیگز» (معروف به ذره خدا) در سطوح بسیار بالای انرژی می تواند باعث نابودی ناگهانی فضا و زمان شود. وی افزود: درصورتیکه دانشمندان، بوزون هیگز را تحت فشار زیاد قرار دهند می تواند موجب بروز یک تاخیر خلاء فاجعه بار شود. هاوکینگ گفت: بروز چنین فاجعه ای در حال حاضر بسیار بعید است زیرا فیزیکدانان اکنون از یک شتاب دهنده ذرات به اندازه کافی بزرگ برای انجام این آزمایش برخوردار نیستند.
یک بینش رادیکال و غیر معمول از جهان ما به وسیله پروفسور مارک ون رامسدونک از دانشگاه کلمبیا اعلام می دارد که یک تراشه مانند یک کامپیوتر کوانتومی همه برنامه نویسی جهان ما را در خود ذخیره کرده است به بیان ساده تر، جهانی که ما در اطرافمان می بینیم یک طرح از مجموعه نقش های ساده است. در واقع فیزیک ما فقط یک کد دو بعدی در تراشه حافظه یک کامپیوتر است که در یک دنیای سه بعدی ایجاد شده است.
